صیادان بلوچ گرفتار شده در دست دزدان دریایی سومالی / Janzeb Chidaz
دزدان دریایی که از روز اول درخواست مبلغ سنگین کرده بودند و خانواده این کارگران قادر به پرداخت آن نبودند و اما با مرگ 8 نفر مبلغ درخواستی کاهش پیدا کرد، این بار دزدان دریایی برای 4 نفر که ناخدا جمال الدین دهواری و نزدیکانش نفری 50 هزار دلار و برای 4 نفر دیگر نفری 30 هزار دولار خواستند و تهدید کردند، اگر مبلغ پرداخت نشود این افراد هیچوقت آزاد نمی شوند.
بیست و یک صیاد و دریانورد بلوچ اهالی کنارک در استان سیستان و بلوچستان در بهمن ماه سال 1395 به قصد صید و دریانوردی از سواحل مکران به سمت دریا عمان حرکت کردند، ناخدای آنان جلال جمال الدین دهواری نام دارد انها برای سفری دو ماهه راهی دریا شده بودند.
در فروردین ماه سال 1394 وقتی با تماس به خانه خبر حرکت و بازگشت خود به سوی شهر و خانه را به خانواده های خویش دادند، اما در مسیر بازگشت همه اسیر دزدان دریایی سومالیایی شدند 4 نفر از این افراد با کمک دولت سومالی آزاد و به ایران برگشتند، یک نفر موفق به فرار شد و خودش را به جای امنی در سومالی می رساند و توسط دولت این کشور به ایران باز گشت.
اما 16 نفر دیگر همچان گرفتار دزدان دریایی بودند، دزدان دریایی با تماس با همسر ناخدای لنج خانم پروین صباحی خواستار مبلغ بیش از یک میلیون دولار پول از خانواده ماهیگیران شدند، خانم صباحی گفت که من و خانواده این کارگران قادر به پرداخت همچین مبلغی نیستیم و خواستار کمک از مسئولین شد.
اما پس از مدتی دزدان دریایی شروع به شکنجه کردن صیادان اسیر و تهدید خانواده هایشان کردند، شکنجه گرسنگی و شرایط بد نگهداری این افراد در اردوگاه های دزدان دریایی باعث مرگ 8 نفر از این صیادان گرفتار آمده شد، 8 نفر دیگر که در دو گروه 4 نفره نگهداری میشوند همچنان در اسارت دزدان دریایی هستند.
دزدان دریایی که از روز اول درخواست مبلغ سنگین کرده بودند و خانواده این کارگران قادر به پرداخت آن نبودند و اما با مرگ 8 نفر مبلغ درخواستی کاهش پیدا کرد، این بار دزدان دریایی برای 4 نفر که ناخدا جمال الدین دهواری و نزدیکانش نفری 50 هزار دلار و برای 4 نفر دیگر نفری 30 هزار دولار خواستند و تهدید کردند، اگر مبلغ پرداخت نشود این افراد هیچوقت آزاد نمی شوند.
خانم پروین صباحی همسر ناخدا جمال الدین دهواری میگوید، او هفته ای یک بار به زاهدان برای پیگیری این موضوع میرود اما با بی توجه ای مسئولین و جواب سربالا که فقط میگویند پیگیر هستیم روبه رو میشود، خانم صباحی همسر ناخدا دهواری میگوید وضعیت در خانواده انها بسیار اشفته است و فرزندانش در وضعیت روحی خوبی نیستند، وی گفت یکی دیگر از این صیادان اسیر شده در سومالی ابراهیم بلوچ نیا خواهرزاده ناخدا دهوار نامزد دخترش است و این امر ضربه سنگینی به روحیه فرزنش وارد کرده.
عبدالله نوحانی یکی دیگر از صیادانی که به همراه دو برادر دیگر به نام های عبدالماجد و حمزه در اسارت دزدان دریایی است، با تماس به خانه خبر مرگ عبدالماجد را به خانواده داد و گفت، از وضعیت حمزه خبری ندارد او هم دیگر طاقتش تمام شده بود و گفت که اونجا وضعیت نگهداریشان خوب نیست، از گرسنگی و شرایط بد اردوگاه رنج میبرد، این 3 نفر از خانواده نسبتأ فقیر هستند که خودشان نان اور خانه بودند.
اخباری که من نگارنده این مطلب از داخل بلوچستان گرفتم، گفته میشود مادرشان سخت بیمار است، من با تماسی که با یک ماهیگیر در داخل بلوچستان داشتم و او نیز 3 سال پیش خودش اسیر دزدان دریایی سومالی بود و با پرداخت 50 هزار دلار آزاد شده بود، اطلاعات مهمی وی به من داد.
او از وضعیت بسیار سخت اردوگاه ها و شرایط نگهداری گفت و اینکه منطقه ای که دزدان دریایی در آن قراد دارد بیشتر به صورت قبیله ای اداره میشود و دزدان دریایی با سران قبایل رابطه نزدیکی دارند، فقر و گرسنگی باعث شده تا آنها به کار دزدی در دریا رو بیاورند.
این دوست عزیز به من خبر داد با رابطه ای که با خانواده اسیر شدگان دارد گفت، یکی از هشت گروگان بیمار است و یک دست و یک پای او خشک شده و در وضعیت خوبی نیست، اما در باره اسم و مشخصات فرد بیمار اطلاعی نداشت، حال تعجب از این همه مسائل سکوت معنادار وزارت امور خارجه و مسئولین جمهوری اسلامی است!
اکنون که با گذشت 2 سال ایا وزارت خارجه که وظیفه اش رسیدگی به مشکلات شهروندان ایران در خارج از مرزهای این کشور است، چه اقدامی موثر و محسوس و مثمرثمری برای آزادی این هموطنان بلوچ اسیر، انجام داده است؟
چند ماه پیش در ایران کمپینی برای آزادی این صیادان شروع و به کار کرد، اما وزارت خارجه مخالف رسانه ای کردن موضوع بود و این امر باعث گردید تا آن کمپین به فعالیت خود پایان دهد، بهرام قاسمی سخنگوی وزارت امور خارجه ایران گفت، رسانه ای کردن این موضوع کار را دشوار میکند و خواستار سکوت و رسانه ای نکردن موضوع شد و این امر باعث شد تا این موضوع از تیتر اول روزنامه ها کنار برود.
اما سوال اینجاست که در طول این 2 سال سکوت وزارت خارجه چه اقدامی انجام داده است ؟ به گفته اقای قشقاوی معاون کنسولی وزارت امور خارجه ایران، سومالی از جمله کشورهایی است که در جریان اعتراض به حمله شهروندان ایران به سفارت عربستان سعودی در تهران، سفارتخانه خود را تحطیل کرده.
قشقاوی نداشتن رابطه دیپلماتیک با دولت سومالی را علت و یا بهتر بگویم بهانه ای برای پیگیری نکردن این موضوع دانست، خیلی از نزدیکان صیادان از فشارها و تهدیدات حکومت به خانواده صیادان برای مصاحبه نکردن با رسانه ها خبر دادند.
اما چند روز پیش انتشار درخواست کمک صیادان اسیر که در فضای مجازی انتشار داده شد و این صیادان با درخواست کمک از دولت ایران و سازمان ها و نهادهای بین انمللی درخواست کمک نمودند، البته در این میان تنها سکوت معنادار حاکمیت نیست و ساکت ماندن فعالین سیاسی و مذهبی و رسانه ای بلوچ هم جای تعجب و تاسف دارد.
ما یادمان است که چند سال پیش وقتی یک گروه مسلح بلوچ 8 مرزبان ایرانی را گروگان گرفته بود، خیلی از سران مذهبی و سیاسی و نماینده های مردم بلوچستان در مجلس شورای اسلامی هر روز برای خوش خدمتی کردن و گرفتن امتیاز از حاکمیت و نفوذ بیشتر در حکومت، پیگیر کار این افراد بودند و با دعوت کردن مردم بلوچستان مرزبانان ایرانی گروگان شده را مهمان خود خواندند، و با جمع آوری پنج میلیارد پول آنها را آزاد کردند، من مخالف این عمل خیرخواهانه آنها نیستم و اتفاقا آنان کار خوبی انجام دادند.
اما اکنون چرا همان و همین افراد بعد از گذشت 2 سال، هیچ پیگیری و کمکی جهت زمینه سازی آزادی این صیادان ماهیگیر گرفتار و اسیر در دست دزدان دریایی سومالیایی، انجام نمی دهند؟
30 ژانویه 2017
نویسنده Janzeb Chidaz
