آمار تکان‌دهنده کشته‌شدگان تصادفات تلفات جاده‌ای سیستان و بلوچستان معادل سقوط 3 هواپیمای بزرگ!
شاید تلخ‌ترین خبری که مهمان همیشگی روزهای شاد مردم پهناورترین استان کشور است آمار کشته‌شدگان جاده‌هاست؛ آماری که هر چند در دیگر استان ها در این سالها کاهش یافته است اما در سیستان و بلوچستان ماجرا برعکس است.
به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا و به نقل از عصرهامون، همیشه میزان تلفات جاده‌ای به صورت روزانه و تدریجی اعلام می‌شود و همین موضوع هم باعث شده این سوانح و تلفات آن در حاشیه قرار بگیرند اما زمانی‌که عدد کل تلفات سال محاسبه می‌شود قضیه متفاوت می شود و یک فاجعه از پس این اعداد نمایان می شود.
جایی که آمار تلفات جاده‌ای استان به گفته خانقائی مدیرکل راهداری و حمل و نقل جاده ای به 700 نفر در سال می رسد و این رقم معادل تقریبا سقوط 3 فروند هواپیمای مسافری با 250 سرنشین است.
حال آنکه اگر یک فروند هواپیما سقوط کند یا دچار سانحه شود با وجود پایین بودن تعداد تلفاتش نسبت به جاده، سالها در اذهان عمومی باقی می‌ماند و مسئولان زیادی زیر سوال می‌روند و از طریق ارگان‌های مختلف محاکمه می‌شوند و در بسیاری از موارد منجر به استیضاح وزیر راه و برکناری وی و رییس سازمان هواپیمایی شده است اما در زمینه تصادفات جاده‌ای با وجود گستردگی تعداد سوانح و تلفات چنین رویکردی وجود ندارد.
در همین خصوص خانقائی مدیرکل راهداری و حمل و نقل جاده ای استان، سیستان و بلوچستان را بحرانی ترین استان کشور در تلفات جاده ای اعلام کرد و بیان داشت: 80 درصد عامل اصلی تصادفات جاده ای، انسان است؛ رانندگی در سیستان و بلوچستان عجولانه است.
مدیرکل راهداری و حمل و نقل جاده ای استان آموزش را یکی از اولویت ها دانست و گفت: روند رو به کاهش آمار تصادفات موتورسیکلت ها و عابرین پیاده را داریم.
این آمار و ارقام در کنار گفته های مسئولین نشان می دهد وضع استان در این حوزه نیاز به بازنگری و تغییر و تحولات جدی دارد، مساله‌ای که به نظر می رسد گره گشایی از آن عزم ملی را می طلبد.
اوضاع هنگاهی بحرانی تر می شود که بدانیم آمار تردد در جاده های دیگر استان ها به مراتب بیشتر از سیستان و بلوچستان است، بررسی این موضوع هم باز همگان را متوجه نبود جاده های مناسب در استان می کند.
در هر حال بررسی همه جوانب افزایش سوانح رانندگی در سیستان و بلوچستان بر خلاف دیگر استان ها، به زیر ساخت و نبود جاده های استانداردی باز می گردد که بارها از تریبون های مختلف فریاد زده شده اما گوش بدهکاری وجود نداشته است.
