بیانیه اعتراضی علیه اعدام و نسل‌کشی تدریجی ملت بلوچ:امروز اینجا گرد آمده‌ایم، تا فریاد رسای مردم بلوچ علیہ اعدام بہ مثابہ “ قتل حکومتی باشیم: ویدیو و تصاویر تجمع اعتراضی
بیانیه اعتراضی علیه اعدام و نسل‌کشی تدریجی ملت بلوچ:
========================
امروز اینجا گرد آمده‌ایم، تا فریاد رسای مردم بلوچ علیہ اعدام بہ مثابہ “ قتل حکومتی باشیم:
ما در برابر جنایت، سکوت نمی‌کنیم*
ما در برابر طناب‌های دار، زانو نمی‌زنیم*
ما در برابر حذف فیزیکی و سیستماتیک ملت بلوچ، ایستاده‌ایم*
جمهوری اسلامی ایران، رژیمی که خود را مدافع مظلومان فلسطین و لبنان معرفی می‌کند، در دل بلوچستان، مشغول نسل‌کشی تدریجی است؛
با اعدام، با فقر تحمیلی، با تخریب خانه‌ها، با بی‌شناسنامه‌سازی، با قتل‌های مشکوک، کُشتار در جاده‌ها، و با برچسب زدن به جوانان بلوچ تحت عنوان “قاچاقچی” و “مجرم”، باغی، حکومت، سیاست حذف فیزیکی را بی‌وقفه اجرا می‌کند.
آمارها فریاد می‌زنند:
در سال ۱۴۰۴، تنها از 19 فروردین تا امروز6 اردیبشت 25 انسان بلوچ اعدام شدند و بیش از صد ھا در صف اعدام سحرگاھاُ بہ وقت اذان لحظہ شماری میکنند.
در خلال سال ۲۰۲۴، جمهوری اسلامی با ۹۷۲ اعدام، مسئول ۶۴ درصد از اعدام‌های کل جهان شد!
و باز هم، بیشترین قربانیان، از مردم محروم، به حاشیه رانده‌شده از ملت بلوچ بودند.
از اعدامیان سحرگاہ ھمین امروز زاھدان «رستم زین‌الدینی» جوان، پدر دو کودک کوچک، که زیر شکنجه‌های وحشیانه بدون وکیل محاکمه شد
تا «عبدالصمد شهبازی»، قربانی بی‌عدالتیی که تنها جرمش، گرفتار شدن در دامان فقر سیستماتیک بود؛ و یا امان الله براھویی بلوچ اعدامی در کرج که قبل از اعدام به سنت عروسی در بلوچستان، کف پاھایش را حنا بست۔
این‌ها فقط نام‌های ثبت‌شده‌اند.
وای به حال هزاران اسمی که خاموش و بی‌صدا در زندان‌ها و گورستان‌ها دفن شدند.
ما از خود می‌پرسیم:
چرا دولت ایران بجای خدمت رسان بودن مردم به جای آموزش، اعدام؟ به جای نجات، نابودی؟
به جای درمان دردها، طناب دار؟ به ساکنان ٙٙٙٙٙ”غیر خودی” فراھم کرده است؟
ما می‌دانیم:
این اعدام‌ها راه نجات نیستند؛
این سرکوب‌ها، نشانه‌ی زوال است، نشانه‌ی ترس رژیمی که قدرتش در حال فروپاشی است.
ما آمده‌ایم بگوییم:
دیگر فریب اشک‌های دروغین مذهبی را نمی‌خوریم!
دیگر به آنانی که در برابر قتل فرزندان بلوچ سکوت کرده‌اند، اعتماد نمی‌کنیم!
ما رهبران خود را، از دل همین درد و خون، از میان مردم خود، بیرون خواهیم آورد.
امروز، ما برای هر رستم زین‌الدینی، برای هر عبدالصمد، و ھر امان الله، برای هر کودک بی‌پدر شده، برای هر مادری که جگرگوشه‌اش را به دار سپرده‌اند، به ھمراه زنان مبارز 40 زندان ایران که سه شنبه ھای اعتصاب غذا برعلیہ اعدام بر پاداشته اند؛
فریاد می‌زنیم:
نه به اعدام!
نه به سرکوب!
نه به نسل‌کشی ملت بلوچ!
نه به جمهوری اسلامی!
ما می‌دانیم:
طناب‌های دار، در برابر فریادهای آزادی، خواهند گسست.
ما می‌دانیم:
با بیداری، با همبستگی، و با عشق به زندگی، می‌توان این شب سیاه را شکست.
امروز، بہ ھمراہ“کارزار نہ بہ اعدام – لندن” عهد می‌بندیم:
تا روزی که آخرین دار برچیده شود،
تا روزی که آخرین زندان شکسته شود،
تا روزی که بلوچ، کرد، ترک، عرب، فارس و همه‌ی مردمان این سرزمین، در آزادی و کرامت انسانی زندگی کنند،
ما ساکت نخواهیم شد!
زنده‌باد زندگی،
زنده‌باد آزادی،
سرنگون باد حکومت اعدام و جنایت
