دانش آموزانی که برای رسیدن به مدرسه با وانت جابه‌جا می‌شوند
یک کارشناس آموزشی گفت: دانش‌آموزان مناطق محروم استان سیستان و بلوچستان گاه برای رسیدن به مدرسه با وانت جابه‌جا می‌شوند که این مسئله منجر به بروز تصادفاتی شده است. متأسفانه سیستم آموزش و پرورش به لحاظ توزیع امکانات با مشکل مواجه است.
به گزارش سرویس اجتماعی عصرهامون به نقل از تسنیم هفته گذشته در جریان جلسه استیضاح وزیر آموزش و پرورش مطالبی توسط نمایندگان مجلس مطرح شد که از کمبود امکانات آموزشی در مناطق محروم کشور خبر می‌داد.
نمایندگان در خلال صحبت‌های خود در صحن علنی مجلس از تحصیل دانش‌آموزان مناطق محروم در کپر، کانکس یا کلاس پیش ساخته و با کمترین امکانات آموزشی خبر دادند. همچنین صحبت‌هایی مبنی بر مشکلات مالی مدارس و ناتوانی مدیران از تأمین هزینه‌های مدرسه مطرح شد.
پس از این صحبت‌ها بود که با مرتضی رئیسی، معاون عمرانی وزارت آموزش وپرورش گفت‌وگو کردیم که وی در گفت‌وگو با تسنیم درخصوص علل استفاده از کانکس یا کلاس پیش‌ساخته در برخی از مناطق کشور گفت:در مناطقی که تعداد دانش‌آموزان کم است مجبور به استفاده از کانکس هستیم. می‌پذیریم که دانش آموزان حق استفاده از فضای آموزشی استاندارد را دارند اما در مواردی مجبور به تشکیل کلاس‌ها در کانکس هستیم البته در تلاش برای حل این مشکل هستیم.
رئیسی در پاسخ به این پرسش که علت تشکیل کلاس‌های درس مناطق روستایی در کانکس چیست؟ گفت: بخشی از مشکلات به دلیل استقرار پایه ششم در دوره ابتدایی است. کلاس‌های درس در دبستان‌ها مضربی از 5 بود اما هم‌اکنون دوره ابتدایی 6 پایه شده است بنابراین بسیاری از مدارس با کمبود کلاس درس مواجه شده اند.برای جبران کمبود کلاس درس در دوره ابتدایی، در اکثر موارد فضای موجود در مدارس را با تغییر کاربری به کلاس تبدیل کردیم یا اینکه کلاس جدید ساختیم اما در برخی مدارس فضای کافی برای ساخت کلاس و امکان توسعه فضای آموزشی وجود نداشت یا اگر کلاس درس ساخته می‌شد، معماری مدرسه به هم می‌خورد در چنین شرایطی مجبور به استفاده از کانکس شدیم.
برای اطلاع از وضعیت مدارس و امکانات آموزشی در استان سیستان و بلوچستان به ویژه مناطق روستایی با وحید میرشکار از معلمان و کارشناسان آموزشی این استان به گفت‌وگو نشستیم.
وحید میرشکار در گفت‌وگو با خبرنگار اجتماعی خبرگزاری تسنیم در پاسخ به این پرسش که وضعیت مدارس،امکانات آموزشی، تجهیزات و عدالت آموزشی در استان سیستان و بلوچستان به چه صورت است و دانش‌آموزان و معلمان مناطق روستایی این استان از چه مشکلاتی رنج می‌برند؟ اظهار داشت: در حاشیه شهرها به خصوص قسمت‌های جنوبی استان سیستان و بلوچستان مدارس کپری جمع شده است اما باز هم به صورت محدود در بخش‌هایی از آهوران مدارس کپری مشاهده می‌شود.
وی افزود: آموزش و پرورش با حذف مدارس کپری به سمت ایجاد مدارس روستا مرکزی حرکت کرد و در بخش‌هایی از استان سیستان و بلوچستان نیز کانکس یا کلاس پیش ساخته مورد استفاده قرار می‌گیرد.
این کارشناس آموزشی با اشاره به مشکلات موجود در مدارس کپری گفت: در کپر میز و نیمکت و سیستم سرمایشی و گرمایشی وجود ندارد حتی پس از آنکه کانکس یا کلاس پیش ساخته جایگزین شد بازهم امکانات کافی وجود نداشته و به لحاظ سیستم گرمایشی و سرمایشی با مشکلاتی مواجه است.
میرشکار ادامه داد: برخی از مدارسی که در مناطق فوق العاده گرمسیر ساخته شده‌اند نیز صرفاً یک پنکه دیواری داشته و ساختمان مدارس نیز آجری است.
وی با اشاره به اینکه مدارس کانکسی یا پیش ساخته از حداقل امکانات بهره می‌برند، افزود: گاه پیش می‌آید که اطراف کلاس پیش ساخته افرادی اقدام به چرای دام‌های خود می‌کنند. اگر قرار است کانکسی به عنوان کلاس درس مستقر شود باید اطراف آن دیوار کشید تا حداقل مدرسه حریم داشته باشد.
این کارشناس آموزشی ادامه داد:در بحث مدارس روستا مرکزی به دلیل شرایط فرهنگی خاص حاکم بر منطقه، بسیاری از خانواده‌ها نمی‌پذیرند فرزندانشان به خصوص دختران مسافت زیادری را برای رفتن به مدرسه طی کنند. مسئولان آموزش و پرورش اعلام کرده بودند که برای رفت و آمد دانش‌آموزان به مدارس روستا مرکزی سرویس اختصاص می‌دهند. به برخی از مناطق سرویس اختصاص داده شد اما در بسیاری از مناطق سرویس رفت و آمد محقق نشد و طی چند ماه گذشته به دلیل اینکه دانش‌آموزان با وانت به مدرسه رفت‌وآمد داشتند دو تصادف در منطقه دلگان رخ داد که هیچ کس پاسخگو نبود.
میرشکار ادامه داد: در منطقه گوربند شاهد هسیتم که دانش‌آموزان هفته‌های نخست سال تحصیلی به مدرسه می‌آیند اما پس از مدتی دیگر به مدرسه نمی‌آیند. ترک تحصیل در میان دانش‌آموزان دختر بیشتر مشاهده می‌شود چرا که خانواده‌ها اجازه نمی‌دهند تا فرزندان دختر خود مسافت طولانی را برای رفتن به مدرسه طی کنند از سوی دیگر خانواده‌ها با فقر فرهنگی مواجه هستند به گونه‌ای که برخی خانواده‌ها صرفاً با استفاده از یارانه امرار معاش می‌کنند و نمی‌توانند هزینه‌های تحصیل را پرداخت کنند.
وی گفت: در داخل شهرها نیز چنین مشکلاتی را داریم به گونه‌ای که برخی مدارس را به هیئت امنایی تبدیل کرده‌اند که سالانه 600 هزار تومان هزینه دریافت می‌کنند. این موضوع برای برخی از خانواده‌ها دشوار است و دانش‌آموزان را دچار سردرگمی کرده است.
** سیستم آموزش و پرورش به لحاظ توزیع امکانات دارای مشکل است
این کارشناس آموزشی با اشاره به اینکه سیستم آموزش و پرورش به لحاظ توزیع امکانات دارای مشکل است و هنوز نتوانسته جوابگوی نیازهای دانش‌آموزان منطقه سیستان و بلوچستان باشد، افزود:طی یک یا دو سال اخیر خیرین مدرسه ساز در روستاها اقدام به ساخت مدرسه کرده‌اند. در بحث توزیع امکانات در شهرها نیز مشکلاتی وجود دارد به گونه‌ای که در هنرستان‌ها رشته‌های کم خرج را راه‌اندازی کرده‌اند به عنوان مثال در شهر خاش رشته کامپیوتر را در هنرستان‌ها داریم اما مدارس کامپیوتر ندارند و دو کامپیوتر برای بیش از 30 دانش آموز است.
** مشکلاتی که معلمان مناطق محروم با آن دست و پنجه نرم می‌کنند
میرشکار درخصوص مشکلات معلمان مناطق محروم گفت:بسیاری از معلمانی که در روستاها درس می‌دهند، بومی آن منطقه نیستند و در حال رفت و آمد به محل زندگی خود و مدرسه هستند که این موضوع منجر به بروز تصادفاتی شده است. البته در بحث امنیتی باندهایی که در ترور معلمان نقش داشتند، بازداشت شده‌اند اما با توجه به اختلاف قومیتی در این مناطق، معلمانی که برای تدریس می‌روند می‌گویند حتی وقتی در خیابان تردد می‌کنیم به چشم غریبه به ما نگاه می‌کنند برای حل این مشکل باید از افراد بومی همان منطقه برای تدریس استفاده کرد. ساختار آموزشی نمی‌تواند افراد را برای تدریس در این منطقه آماده کند بنابراین ضروری است تا در سیستم آموزشی برای جنوب استان سیستان و بلوچستان تجدید نظر کنیم.
وی درخصوص فوق العاده شغل و سختی کار معلمان مناطق محروم عنوان کرد:با توجه به آن چیزی که در حکم معلمان آمده است هر چه از مناطق شهری دور می‌شویم باید تغییر نسبی در این حکم را شاهد باشیم اما همکارانی هستند که با 20 سال حق مدیریت، سختی کار آنها نسبت به افرادی که در زاهدان فعالیت می‌کنند 8 تا 12 هزار تومن اختلاف دارد در حالی که این افراد باید با ماشین خود روزانه مسافت 100 تا 120 کیلومتری را طی کنند تا به مدرسه محل تدریس خود برسند.
