درگیری های که دشمنان مردم بلوچ از آن سود می برند، سخنی با برادران و خواهران فرهیخته بلوچ

همه میدانیم که گمشادزهی و شهنوازی دو قوم و ملُت مستقل نیستد، بلکه دو طایفه از یک قوم بزرگ به نام “بلوچ” هستند.
اخیرا و پس از کشته شدن مرحوم گل باران (شهنوازی) موجی از پیام ها در فضایی مجازی ایجاد شده است که در یک سو…
برای همدردی با عزیزان شهنوازی و محکوم نمودن این قتل و در طرف دیگر حمایت از طایفه گمشادزهی و تایید درست بودن این قتل طبق عرف قومی، در واقع دست های پنهانی سعی می کنند طرح شوم برادر کشی و خونریزی طایفه ای را در میان این دو طایفه به راه بیندازند و با مظلوم قرار دادن یکی و ظالم معرفی کردن دیگری و مسلح کردن هر دو طرف زمینه را برای ناامن کردن بلوچستان برای بلوچها و امن کردن ان برای غیر بلوچها و نیز نابود کردن سرمایه های مردم بلوچ فراهم سازند. در این نوشته‌ها (مغرضانه) از این دو طایفه به عنوان دو قوم مستقل و دشمن هم یاد میشود و سعی میشود با تحریف تاریخ یک تاریخچه‌ای از دشمنی آنها درست شود. جوانان زیادی در دام این فتنه افتاده اند و این پیام های تفرقه افکنانه را که در آن کشته های طایفه خودشان شهید و کشته های برادرانشان از طایفه مقابل یاغی و راهزن معرفی میشوند، بازنشر میکنند. تو گویی جنگ میان اسلام و کفر هست.

 

اما حقیقت چیست؟

 

همه میدانیم که گمشادزهی و شهنوازی دو قوم و ملت مستقل نیستند بلکه دو طایفه از یک قوم بزرگ به نام بلوچ هستند که دارای یک تاریخ بسیار کهن و فرهنگ بزرگ (اسلام) و زبان مستقل (بلوچی) و سرزمینی به وسعت 5 کشور اروپایی به نام بلوچستان هستند.

ساختار اجتماعی قوم بلوچ طایفه‌ای است و در گذشته یکی از مزیت های این قوم بوده و در ایجاد کنفدراسیون بلوچستان به مرکزیت حکومت کلات نقش مهمی داشته است. ساختار قبیله ای از یک طرف موجب میشد که در مواقع لزوم بسیج نیروها را تسهیل نموده و از طرفی به تقسیم عادلانه قدرت و ثروت کمک میکرد و مانع از انحصار قدرت در یک منطقه خاص و در طایفه خاصی میشد. وقتی استعمار انگلیس پا به این سرزمین گذاشت با مقاومت شدید طوایف بلوچ مواجه شد و برای فایق آمدن برآن انگلیسی ها به فکر اختلاف افکنی میان این ملت افتادند و تنوع طایفه ای را بهترین وسیله برای خود دیدند و با آتش افروزی درونی میان بلوچها نه تنها حاکمیت بلوچستان را برانداختن بلکه برای تضمین استعمار خود بلوچستان را به بخشهایی مختلف تقسیم کردند.

پس از فروپاشی حکومت کلات و حاکمیت بلوچ بر بلوچ ساختار طایفه ای تبدیل به یک چالش شد و وسیله شد در دست بدخواهان برای اختلاف افکندن و حکومت کردن برما. حاکمان سیاسی در هردو بخش بلوچستان از اختلاف افکنی میان بلوچها سود بردند و ضمن تحریک سرداران بلوچ بر علیه یکدیگر نهایتا همه آنها را از میان بردند. سالها گذشت تا اینکه در بخش غربی بلوچستان محوریت جدیدی با زعامت علمای دین شکل گرفت. مولانا عبدالعزیز تلاش زیادی کرد تا انسجام از دست رفته را بار دیگر احیا کند و پس از ایشان خلف صالح شان این تلاش ها را به نقطه امید بخشی رساند. مولانا عبدالحمید با درایت خویش توانستند بار دیگر از ساختار اجتماعی طایفه ای به نفع انسجام ملی استفاده کنند. ابتکار ایشان نه تنها توانست انسجام ملی را در بلوچستان بار دیگر احیا کند، بلکه نقطه امیدی برای کل جامعه اهل سنت ایران شد.

امروزه نگاه رسانه ها و دوست و دشمن به این محوریت جلب شده است و طبیعی است که بدخواهان بخواهند بار دیگر با تحریک احساسات طایفه ای و راه انداختن خونریزی میان طوایف بلوچ دستاوردهایی انسجام ملی قوم بلوچ را از میان بردارند.

 

اختلاف افکنی میان طوایف نارویی واسماعیل زهی، ریگی و یاراحمدزهی، براهویی و کبدانی، براهویی و شهلی بر و اخیرا گمشادزهی شهنوازی از نمونه های آن هستند.

 

تاریخ دو طایفه شهنوازی و گمشادزهی آنگونه که این دایه های مهربانتر از مادر به ما دیکته میکنند، از کشته شدن دادشاه گمشادزهی و یارمحمد شهنوازی شروع نشده بلکه پیشینه برادری بسیار دیرینه ای دارد که ذکر آن به مذاق این تفرقه افکنان خوش نمی آید و خاطرات ژنرال دایر در کتاب مهاجمان سرحد به بهترین شکل از دوستی و استکبار ستیزی و اتحاد این دو طایفه خبر می دهد.

 

با یک نگاه گذرا هر عاقلی متوجه میشود که سیل خون و خونریزی که امروز در میان طوایف مختلف بلوچ راه افتاده است هیچ سابقه ای در تاریخ درخشان این قوم و ملت ندارد و دقیقا پدیده ای جدید و مربوط به 30 سال اخیر هست. در تمام این درگیری ها همواره دستان مخفی به کمک هردو طایفه درگیر آمده و با حمایت لجستیکی و اطلاعاتی به انجام این ترورهای سازمان یافته یاری میرسانند و پس از انجام قتل و جنایت دستگاههای قضایی و انتظامی به جای انجام وظیفه خود در برقراری نظم و قانون و مجازات قاتل، سکوت نموده و باز همان دست های پنهان این بار به ظاهر به کمک طایفه مقتول رفته و در واقع با تشویق و حمایت اطلاعاتی و تسلیحاتی و معرفی افرادی از طایفه مقابل مقدمات یک ترور دیگری را فراهم مینمایند. (نمونه های این سناریو آنقدر زیاد هست که نیازی به ارایه لیستی از آن در اینجا نیست)
امروزه هر انسان عاقلی میداند که صحنه گردانان این برادرکشی هدفی جز نابودی قوم بلوچ و از بین بردن انسجام و وحدتی که در سایه رهبری شخصیت های علمی به محوریت مولانا عبدالحمید به وجود آمده ندارد.

 

پس ای جوان عزیزی که چشم بسته این پیام ها را بازنشر میکنی! آیا اندیشیده ای که در چه دامی افتاده ای؟ میدانی که نادانسته سناریوی قتل های زنجیره ای طایفه ای را عملی میسازی؟ آیا میدانی با این موجی که ایجاد میشود، دشمنان سرزمینت هر فرد مفیدی از طایفه مقابل را بکشند، به نام طایفه شما نوشته میشود و برای آنها نیز بهانه متقابل را مهیا میکند؟ آیا میدانی کسانی که تو را به این برادرکشی تشویق میکنند، لیست بلند و بالایی از افراد مفید هردو طایفه تهیه کرده اند که قرار است در همین شطرنج خون و جنایت کشته شوند و چه بسا خودت و یا عزیزترین فرد خانواده ات در میان آنها باشند؟ آیا میدانی دشمنانت خوش نامی قوم بلوچ به زعامت علما را نشانه رفته اند و میخواهند امیدی را که اهل سنت ایران به شما دارد، تبدیل به یاس کنند و شما را در نگاه جهانیان انسانهای خونخوار و آدم کش معرفی کنند؟!!
پس ای برادران و خواهران بلوچ به هوش باشید که جوانان طایفه گمشادزهی و شهنوازی اجازه نخواهند داد که خواب دشمنان ملت مسلمان بلوچ تعبیر شود و بلوچستان برای بلوچها ناامن و برای غیر بلوچها امن شود. غیر بلوچها سرمایه بلوچستان را به یغما ببرند و بلوچها از آن بی بهره شوند. اگر این پروژه ظالمانه ادامه یابد، مجبوریم بلوچستان را برای همه ناامن کنیم.

 

جوانان شهنوازی و گمشادزهی! و همه طوائف دیگر، بزرگترین افتخار و عزت، علم و دین است. ما باید در این دو عرصه با یکدیگر رقابت کنیم. آیا تا حالا فکر کرده اید که چند نفر دکتر و مهندس و عالم دین تربیت کرده و به جامعه تحویل داده ایم. آیا تا به حال فکر کرده اید که چه انسانهای شایسته ای را در جنگهای قبیله ای از دست داده ایم. آیا می دانید که مرز ماشکید چه نعمت بزرگی است که اگر به درستی از آن استفاده شود، فقر از منطقه رخت خواهد بست. برادران دشمن واقعی قوم بلوچ جهل و فقر است. و تنها راه درمان آن علم و اقتصاد است. به خود آییم و نگذاریم دیگران ما را به جان هم بیندازند و بلوچستان را به یغما ببرند.

 

از طرف جمعی از علما و تحصیلکردگان گمشادزهی و شهنوازی