متن سخنرانى آقای ناصر بليده اى در نشست تورنتو “اهمیت گفتمان سیاسی منطقی و هدفمند”

از همه اعضای کمیته که برای برگزاری این کنفرانس چندین ماه است زحمت کشیده اند تشکر می کنم من از طرف حزب مردم بلوچستان در این کنفرانس شرکت می کنم.

مردم بلوچستان از همان ابتدا با حکومت متمرکز در ایران مخالف بودنده اند. برای اینکه قدرت در تهران متمرکز نشود بلوچها با حاکمیت های قاجار، پهلوی و جمهوری اسلامی ایران مبارزه کرده اند. بین مردم بلوچ  و دولت مرکزی هیچگاه صلح برقرار نبوده است. تنها زمانی تنش بین ایندوکمتر شده است که رژیم مرکزی ایران ضعف بوده است. مردم بلوچ همیشه خواهان حضوردر بخشی از حاکمیت در سرزمین بلوچستان بوده اند. برپایه این خواست تاریخی است که حزب مردم بلوچستان خواهان یک ساختار فدرال است که بتواند دوخواست خودمختاری درونی و دیگری اشتراک در حکومت فدرال برای تامین و تضمین برقراری خودمختاری و امکان همزیستی مسالمت آمیز بین ملیتهای ایران را امکان پذیر ببیند.

موضوع این بخش از کنفرانس اهمیت گفتگو و دیالوگ بین تفکرات و جریانهای سیاسی متفاوت است.  گفتگو دردرون یک جریان و در بین جریانهای گوناگون متفاوت است. انجام گفتگو به شکل مستقیم و یا غیر مستقیم یک امر طبیعی است و شاید مهمترین بخش کار و فعالیت سیاسی برای فراهم آوردن زمینه های همکاری است .

گفتگو اما باید هدفمند برای رسیدن به یک هدف و به یک نتیجه مشخص باشد. طرفهای گفتگو هم  لازم است انعطاف پذیری لازم را برای رسیدن به یک نتیجه گیری و پلاتفرمی حداقلی را داشته باشند. شناخت مناسب از شرایط زمانی و همینطور نقشی که زمان در رسیدن به هدف تعیین می کند بسیار مهم است که درک شود.

انقلاب ژن ژیان ئازادی از کردستان شروع شد و هم اکنون هر جمعه به شکل پیوسته در بلوچستان ادامه دارد. مردم بلوچستان بویژه  مردم در زاهدان بعد از جمعه خونین به تاریخ هشتم مهرماه سال 1401 برای رسیدن به عدالت و خواستهای سیاسی به رهبری قدرتمند مولوی عبدالحمید اسماعیل زهی به تظاهرات پیگیرانه خود بدون وقفه ادامه داده است.

جناب مولوی عبدالحمید اسماعیل زهی هر جمعه مجموعه ای از خواست های مردم ایران و بلوچستان را بشکل مانیفست صریح و روشن بیان کرده اند. مردم  بلوچستان و به ویژه مردم زاهدان هر جمعه بعد از نماز جمعه به تظاهرات خود ادامه داده اند. مهمترین خواست تظاهر کنندگان جمعه های زاهدان سرنگونی جمهوری اسلامی ایران بوده است   .

مردم ایران شامل گروه های اجتماعی متفاوت  امروزه یک هویت مشترک ضد استبدادی – دیکتاتوری یافته اند. انقلاب ژینا نشان داد که مردم در ایران متحد هستند و می توانند به صورت مشترک در رسیدن  به یک هدف معین، همانا سرنگونی رژیم مستبد است، همگام حرکت بکنند، حرکتی که باید  از آن آگاهی و شناخت داشت تا توان پیمودن مسیری طولانی تا سرنگونی قابل تحمل باشد. تظاهر کنندگان کف خیابان همین اتحاد عمل را نیز از جریانها و نیروهای مخالف رژیم متوقع هستند که با وجود اختلاف نظرهای خود به طرف یک اپوزیسیون متحد قدرتمند و فراگیر حرکت بکنند، اپوزیسیونی که بتواند بیش از 70 تا 80 درصد از جمعیت گروه های مختلف را در یک پلاتفرم فراگیر متحد و جمع بکند. اتحادی که بتواند امید را در میان بخش گسترده تری از مردم ایجاد کند تا آنها نیز به اعتراضات خیابانی به شکل فعال و عملی بپیوندند.

بخش های متفاوتی ازاپوزیسیون به این امر جواب مثبت دادند، اما پاسخی که بتواند در خور انقلاب زن زندگی آزادی باشد تا اکنون داده نشده است.

انتشارمنشورومانیفست ها در ایران تاریخی طولانی دارند، اما در ماه های اخیر شتاب فزاینده ای پیدا کرده اند. در طی چند ماه اخیر چندین منشور که بین بخشی از جریانها و افراد که با هم به توافق رسیده اند منتشر شده است. همه این منشورهای مدعی هستند که بربنیاد و روح منشور سازمان ملل متحد و میثاق های الحاقی آن انتشار یافته اند. هر کدام از این منشورهای بر اساس سلیقه تهیه کنندگان آنها، بخشهایی از منشور و میثاق ها را به شکل بند برجسته کرده اند. تاکید و فرمولبندی این بندها نیز مورد عدم توافق و یا مورد انتقاد بخشهای دیگر قرار گرفته است. عملا تا هنوز منشورها نتوانسته اند اتحادی شایسته را با اکثریتی مناسب بوجود بیاورند.

هر کدام از این منشورها ” گروه ” ویژه خود را ایجاد کرده است بدون اینکه بتوانند دیگرانی  را جذب خود بکنند. همه این کوشش ها در جای خود قابل تقدیر است اما نتوانسته اند اپوزیسیون فراگیر و قدرتمندی را ایجاد بکنند که بتواند سرنگونی رژیم را سرعت بخشد، چیزی که امروز مهمترین خواست مردم در ایران است.

همه منشورهای انتشار یافته  اپوزیسون ایرانی متعهد به اجرای منشور و میثاقهای الحاقی سازمان ملل شده اند،  این خود شامل قبول ضمنی حفظ چارچوب سرزمینی و حق تعیین سرنوشت است. این به آن معنی است که اکثر منشورها و ائتلاف ها حتی در توافقات حد اکثری با یکدیگر هم نظر هستند. یکی از اشکالات مهم اینست که دیده میشود زمانی که این جریانها در حد اکثر با هم توافق دارند در مراحلی برای اتحاد با حد اقل ها با یکدیگر مشکل پیدا میکنند.

نقش احزاب سیاسی در یک انقلاب مردمی از نقش کلاسیک حزبی تغییر میکند و به نقش همراهی با مردم و همزمان برنامه ریزی برای نقش آفرینی برای آینده بعد ازدیکتاتوری و استبداد تغییر می کند تا هزینه مردم در مبارزات و اعتراضات کمتر بشود و از هرج مرج درطی گذارو بعد از آن جلوگیری شود. یکی از مهمترین کارهای احزاب قبل از انقلاب کار مشترک و گفتگو در کارگروها و یا کمیته های ستاد  و یا هرآنچه که نامگذاری شود برای یافتن مشترکات بحث وگفتگو بکنند و پیشنهاد و طرح به مجلس موسسان ارائه بدهند.

ما در اپوزیسیون باید منطقی  و هدفمند فکر بکنیم، مبارزات و فعالیت ها را طبقه بندی نماییم. هم اکنون همین امروز و در هفته های آینده عاجل ترین اقدام برای ایجاد ستادی برای هماهنگی و پیشبرد اعتراضات و پیدا کردن راهکارهایی برای تقویت آن است.

با توجه به گستردگی  اپوزیسیون و توانمندی هایی که در جامعه ایران وجود دارد، همزمان اپوزیسیون به نظر من این توانمندی را دارد که در کنار ستاد هماهنگی انقلاب ژینا اتاق های فکر و کارگروه هایی را ایجاد کند تا با همفکری بر بنیادهای ابتدایی یک نظام دمکراتیک در آینده ایران توافق بکنند تا با گذاراز جمهوری اسلامی سیستم آینده کشور سریعتر بتواند ساختار بیابد.

با احترام با نظرات یکدیگر ودرک این که خواسته های ایدئولوژیک، حزبی، فکری و بند های هر منشور مهم هستند، اما دیگر اهمیت گذشته را ندارند زیرا اینها به دلایلی برای رسیدن به هدفی برجسته شده اند. در فردای گذار از جمهوری اسلامی ایران، این مجلس مؤسسان است که اهمیت پیدا میکند. مهم آنست که مجلس مؤسسان بتواند آیینه تمام نمای بخش های متفاوت، گروه های اجتماعی زبانی و فرهنگی در جغرافیای کشور باشد.

در پایان به تداوم گفتگوهای هدفمند سیستماتیک بین ائتلافهای قدیمی تر چون کنگره ملیتهای ایران فدرال و دیگر ائتلاف ها و منشورهایی که در طی شش ماه انقلاب زن زندگی آزادی منتشر شده اند پیشنهاد می کنم بر اساس حداقل ها با تعهد به اجرای مفاد منشور سازمان ملل متحد، ایجاد یک سیستم  لیبرال دمکراتیک، غیرمتمرکز،  سکولار و برابری جنسیتی بوجود بیاید تا همگام با مردم یک ستاد هماهنگی در جهت پیشبرد و توانمند نمودن مبارزات مردم داخل کشوربرای سرنگونی نظام را فراهم آورد.