مدرسه، کلاس درس، شناسنامه؛ این کودکان حقی ندارند, بیشترین مدارس تخریبی از آن سیستان و بلوچستان !
شاید اصلاً قابل تصور نباشد که در قرن بیست و یک و زمانی که ایران به یکی از قدرت‌های برتر علمی منطقه تبدیل شده است، هنوز هم برخی دانش‌آموزان این مرزوبوم برای تحصیل باید سختی‌های بسیاری به جان بخرند و هنوز هم کلاس‌های درس در کپر برگزار شود.
خبرگزاری هرانا ـ کودکان سیستان‌وبلوچستان هنوز هم در کپر تحصیل می‌کنند و علاوه برمحرومیت از حق داشتن مدرسه، کلاس درس و گاه معلم از ابتدایی‌ترین حقوق شهروندی یعنی داشتن شناسنامه نیز محرومند. نماینده مردم سراوان و مهرستان درخصوص وضعیت دانش‌آموزان این مناطق می‌گوید این دانش‌آموزان حتی اگر از عهده سختی‌های تحصیل برآیند از حداقل حقوق شهروند یعنی داشتن شناسنامه هم محرومند. در استان سیستان و بلوچستان، کودکان فاقد شناسنامه وجود دارند که تعداد آنها کم نیست حتی برخی از آنها ایرانی‌الاصل هستند که باید برای رفع مشکلات آنها اقدام جدی از سوی وزارت کشور انجام شود تا این کودکان صاحب هویت شوند. به گزارش خبرگزاری هرانا به نقل از تسنیم، ماجرای تحصیل دانش‌آموزان روستایی، عشایری و کودکان کار قصه پرغصه خود را دارد. دانش‌آموزان مناطق روستایی و عشایری باید با به جان خریدن محرومیت‌ها و تحمل سختی‌ها به تحصیل بپردازند، طی کیلومترها مسیر برای رسیدن به مدرسه، کمبود امکانات آموزشی، تحصیل در مدارس فرسوده و کپری و ادامه تحصیل با حضور در مدارس شبانه‌روزی و دوری از خانواده تنها بخشی از سختی‌های تحصیل در مناطق محروم کشور است. بیشترین مدارس تخریبی از آن سیستان و بلوچستان سیستان و بلوچستان به عنوان محروم‌ترین استان کشور در بحث فضای آموزشی شناخته می‌شود. مدارس روستایی استان قدمت بسیار بالایی دارند و هر لحظه امکان فرو ریختن ساختمان مدرسه وجود دارد. طبق اعلام مسئولان آموزش و پرورش یک‌سوم مدارس کشور تخریبی هستند و بیشترین مدارس تخریبی در استان سیستان و بلوچستان قرار دارند به‌گونه‌ای که حدود ۱۸ هزار کلاس درس در این استان وجود دارد که ۶ هزار کلاس درس تخریبی است. شاید اصلاً قابل تصور نباشد که در قرن بیست و یک و زمانی که ایران به یکی از قدرت‌های برتر علمی منطقه تبدیل شده است، هنوز هم برخی دانش‌آموزان این مرزوبوم برای تحصیل باید سختی‌های بسیاری به جان بخرند و هنوز هم کلاس‌های درس در کپر برگزار شود. دانش‌آموزان روستایی سیستان‌و بلوچستان و جنوب کرمان سال‌هاست که برای تحصیل سختی‌های بسیاری را تحمل می‌کنند، سختی‌هایی که ارمغان محرومیت‌ها برای آنهاست و شاید به همین دلیل است که اغلب پس از پایان دوره ابتدایی، بیخیال ادامه تحصیل می‌شوند. سختی‌های تحصیل در کپر را تا زمانی که در سرمای جانفرسای زمستان و گرمای سوزان تابستان حس نکنیم هیچ‌گاه از میان متن‌های یک گزارش حس نخواهیم کرد. کودکان مناطق محروم سیستان و بلوچستان برای تحصیل تمام سختی‌ها را به جان می‌خرند، کپرهایی که در سرمای زمستان حضور در آنها قابل تصور نیست، کپرهایی که حتی سرویس بهداشتی هم ندارند و سرانجام کپرهایی که باعث می‌شوند، دانش‌آموزان به دلیل طاقت نیاوردن در برابر سرما چند روزی را بیخیال رفتن به مدرسه شوند. محمد باسط درازهی نماینده مردم سراوان و مهرستان درخصوص وضعیت دانش‌آموزان این مناطق می‌گوید: این دانش‌آموزان حتی اگر از عهده سختی‌های تحصیل برآیند از حداقل حقوق شهروند یعنی داشتن شناسنامه هم محرومند. در استان سیستان و بلوچستان، کودکان فاقد شناسنامه وجود دارند که تعداد آنها کم نیست حتی برخی از آنها ایرانی‌الاصل هستند که باید برای رفع مشکلات آنها اقدام جدی از سوی وزارت کشور انجام شود تا این کودکان صاحب هویت شوند. نماینده مردم سراوان و مهرستان با اشاره به اینکه شعار حذف کپر سرداده می‌شود اما مدارس کپری در استان سیستان و بلوچستان حذف نشده است، عنوان می‌کند: عمق محرومیت‌ها در استان آنقدر زیاد است که حمایت بیشتری را می‌طلبد. ارتباط دادن محرومیت‌های ساکنان این مناطق، اوضاع نابسامان مدارس و فقر موجود در منطقه با مسئله حقوق‌های نجومی یا فساد مالی ۸ هزار میلیارد تومانی صندوق ذخیره نه با اهداف سیاسی که صرفاً با این هدف طرح این پرسش است که حق این دانش‌آموزان و کودکان از پول‌های بیت‌المال چیست؟ به نظر می‌رسد در چنین شرایطی، خیران باید آستین‌‌ها را بالا بزنند و برای کمک به تحصیل دانش‌آموزان محروم سیستان‌وبلوچستان به میدان بیایند همان اتفاقی که در طول سالیان اخیر رخ داده و مدارس بسیاری در نقاط مختلف کشور به همت خیران ساخته شده است. البته کمیسیون تلفیق مجلس سه میلیارد دلار برای ایمن‌سازی مدارس مصوب کرده است که با تصویب آن در صحن علنی مجلس مدارس ناایمن کشور تا سال ۹۹ حذف می‌شوند. در فیلم ذیل وضعیت مدارس کپری یکی از روستاهای محروم از توابع سیستان و بلوچستان را مشاهده می‌کنید. دانش‌آموز به زبان محلی می‌گوید: “ما برای تحصیل در عذاب هستیم لطفاً برای ما مدرسه بسازید چندین سال است که در چنین وضعیتی تحصیل می‌کنیم، تابستان زیر نخل‌ها درس می‌خوانیم و زمستان از شدت سرما به کپر پناه می‌بریم اما بازهم هوا آنقدر سرد است که نمی‌توان درس آقا معلم را درک کرد. ما حتی آب آشامیدنی هم نداریم و برای تهیه آب باید کیلومترها راه برویم”.
