نقدی بر عملکرد صدا و سیما، آیا بلوچ ایرانی نیست؟ دکتر عبدالستار دوشکی
مایل بودم این مقاله را در قالب یک نامه سرگشاده به عزت‌الله ضرغامی رئیس صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران بنویسم. اما حقیقتش را بخواهید دیگر نمی دانم تضرع و فریاد حدود سه میلیون بلوچ ایرانی را که اکثر آنها در بلوچستان، هرمزگان، کرمان و خراسان جنوبی سکنی دارند، در چه قالب تاثیر گذاری به گوش مقامات جمهوری اسلامی و هموطنان برسانم. زیرا فریاد ما بیصدا است. عملکرد صدا و سیمای جمهوری اسلامی در عرض سی و پنج سال گذشته و بیانیه امروز رئیس این بنگاه خبرپراکنی و تبلیغاتی بالاترین برهان ادعای ما است.
به گزارش خبرگزاری ها، عزت‌الله ضرغامی امروز خبر گشایش شبکه ٢٤ ساعته مستقل آذری و شبکه مستقل کردی را اعلام کرد، که خبر بسیار مسرت بخشی برای هموطنان کرد و آذری ماست. اگرچه تا به امروز نیز برنامه های چند ساعته به این دو زبان از طریق شبکه جهانی سحر وابسته به صدا و سیمای جمهوری اسلامی پخش می شود. وی گفت “با توجه به اینکه کار فنی این شبکه ها جلو رفته و حوزه فنی سازمان زمینه آن را آماده کرده، من احتمال می دهم پخش آزمایشی این شبکه ها را در ماه های آینده آغاز کنیم”.
شاید بسیاری از هموطنان مطلع نباشند که شبکه های متعدد تلویزیونی و رادیوئی جمهوری اسلامی سالهاست که به زبانهای مختلف دنیا (از جمله زبان های همه اقوام ایرانی بـجـُز بلوچی) و منجمله گویش های قبایل غرب و شرق آفریقا برنامه پخش می کند. با رجوع به سایت سرویس جهانی صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران مطلع خواهید شد که نظام جمهوری اسلامی که اینهمه از بلوچ ها بعنوان ایرانیان اصیل یاد می کند، به همه زبانهای موجود در فلات ایران برنامه دارد، الا بلوچی! این زبانها شامل زبانهای بقیه اقوام ایرانی از جمله آذری، ترکی، کـُـردی، سورانی (کرمانجی کـُـردی)، طالشی، عربی و ترکمن می باشد. در کنار آنها برنامه به زبانهایی نظیر گرجستانی، چینی، آلبانیایی، بنگالی، فرانسوی، تاجیک، دری افغانی، بوسنیایی، هندی، هوسا (زبان قبایل غرب آفریقا)، آلمانی، آران (کاتالونیا)، ازبک، انگلیسی، ژاپنی، اندونزیایی، عبرو، اسپانیایی، پشتو، ارمنی، ایتالیایی، اردو، کیسواهیلی (سواهیلی ـ زبان شرق آفریقا)، روسی و ژاپنی نیز پخش می شود.
بیش از ١٧ میلیون بلوچ در ایران، پاکستان، افغانستان و کشورهای حاشیه خلیج فارس زندگی می کنند. حال سوال بدیهی از مسئولین صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران این است، چرا در شرایطی که از پول مردم ایران از جمله بلوچها، برای پخش برنامه به بیش از ٣٣ زبان هزینه می شود، بر علیه زبان بلوچی تبعیض آشکار صورت می گیرد؟ آیا بلوچها ایرانی نیستند که همانند بقیه اقوام ایرانی و حتی قبایل غرب و شرق آفریقا و اندونزی و چین و غیره مستحق برنامه به زبان بلوچی باشند؟ این در حالی است که در پاکستان شبکه های رادیو و تلویزیونی مستقل ٢٤ ساعته به زبان بلوچی وجود دارد. دلیل این ظلم و تبعیض آشکار بر علیه مردم بلوچ و زبان مادری آنها چیست؟ چرا باید صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران به زبان آرانی یا هوسایی برنامه داشته باشد، اما بلوچی تنها زبانی باشد که با بی مهری و نفی کامل توسط نظامی که ادعای مردمی دارد، روبرو شود؟ آیا بر اساس عملکرد تبعیض آمیز صدا و سیمای جمهوری اسلامی نمی توان نتیجه گرفت که این سازمان که از پول مردم(از جمله بلوچها) تغذیه می شود، نه تنها مردم بلوچ را ایرانی نمی داند، بلکه زبان مادری آنها را نیز برسمیت نمی شناسد؟ آیا این زبان اصیل فلات ایران، که بنا به دانشنامه آزاد (ویکیپیدیا) یکی از زبانهای اصیل و قدیمی ایرانی است، ارزش بسیار کمتری از زبانهای نامونس و ناشناخته دیگر آفریقا و مناطق دوردست کره زمین دارد؟ مقامات جمهوری اسلامی چه توجیهی برای این ظلم آشکار و تبعیض سیستماتیک و نهادینه شده بر علیه مردم بلوچ و زبان بلوچی می توانند ارائه دهند؟
