تحریم گسترده و نه قاطعانه مردم ایران به انتخابات رژیم جمهوری اسلامی/”کنگره مليتھاي ايران فدرال”، “همبستگی فراگیر براي آزادي و برابري در ايران”

تحریم گسترده نمایش انتخاباتی رژیم ولایت فقیه توسط مردم

نمایش انتخاباتی ریاست جمهوری رژیم ولایت فقیه با وجود ترفندهای گوناگون به منظور کشاندن مردم به پای صندوقهای رای، در هر دو دوره با شکست کامل مواجه شد. رژیم برای گرم کردن بازار کساد انتخاباتی خود تلاش کرد از ابزارهای گوناگون، منجمله امید به بازگشت گفتمان اصلاح طلبی در جامعه، احیای حقوق ملیتها، انتقاد از اوضاع وخیم اقتصادی توسط کاندیداها و … استفاده کند اما در عمل با پاسخ قاطع مردم در همه مناطق و شهرهای کشور مواجه شد.

میزان مشارکت مردم در این نمایشات بسیار کمتر از آمار و ارقام اعلام شده توسط وزارت کشور بود. حکومت که مجبور شد به تحریم گسترده مردمی اعتراف کند، آمار 60 درصد و 50 درصد را برای دور اول و دوم انتشار داد. این در حالی بود که گزارشات مختلف از شهرهای مختلف حاکی از شرکت حدود 10 تا 15 درصدی بود که شامل بدنه اصلی حکومت، کارمندان دولت و همه آنهاییکه به طرق مختلف مجبور به رای دادن شدند، می‌شد.

تایید صلاحیت پزشکیان به عنوان کاندیدای اصلاح طلبان در دور اول حاکی از طرح جدید ولی فقیه در مقایسه با انتخابات مجلس و خبرگان رژیم بود که در دور قبل با حذف همه کاندیداهای جناح مخالف سیستم حکومتی خود را منقبض کرده بود. حاکمیت از یکسو در مواجه با جنبش بزرگ زن زندگی آزادی در سال 1401 که علیرغم سرکوبهای وحشیانه همچنان در شکل مبارزات زنان، اعتصابات کارگری، مبارزات ملیتهای ایران، اعتراضات معلمان، بازنشستگان سرپا ایستاده است، و از سوی دیگر ورشکستگی اقتصادی بر اثر تحریمها، مجبور به حمایت از کاندیدای باصطلاح اصلاح طلب شد.

در حقیقت، خامنه‌ای با پشتیبانی از پزشکیان که بارها سرسپردگی خود را به ولی فقیه رژیم اعلام کرده است و طرح دروغین مطالبات اقتصادی و اجتماعی از جمله حقوق ملیتها، بویژه ترکها در آذربایجان از سوی وی، قصد به انفعال کشاندن جنبش مردمی ژینا مهسا امینی که برای سرنگونی تمامیت جمهوری اسلامی در ایران خیز برداشته بود، اقدام کرد. همچنین از نظر خامنه‌ای پزشکیان به عنوان نماینده اصلاحات امکان دوباره فعال کردن سیاست مماشات در غرب از طریق لابی‌های حکومت برای تخفیف یافتن تحریمهای کمر شکن را داراست.

متأسفانه هستند کسانی که هنوز این توهم را دارند که شاید بتوان نظام را  از درون به تغییرات مهم و اساسی وا داشت. این افراد که لزوما از طیف طرفداران نظام جمهوری اسلامی نیستند٬ مشارکت در انتخابات را پیشنهاد کردند. آنها مخالفینی هستند بر این تصور باطل که با تقویت گرایش اصلاح طلبی می‌توان بر نظام چیره شد.

ما معتقدیم رژیم ایران خط قرمزهایی در چارچوب قانون اساسی خود دارد که مشخصا شامل حفظ جایگاه ولی فقیه، حفظ شرعیات نظام، حاکمیت دینی، عدم برابر حقوقی زنان، نبود آزادی‌های اجتماعی و عدم دموکراسی به معنای همه جانبه آن، عدم توجه به حقوق ملیتها و نقش خودگردان آنها بر سرنوشتشان می‌شود. ما معتقدیم  که اولیه ترین حقوق انسانی در نظام جمهوری متحقق نخواهند شد.

“کنگره ملیتھای ایران فدرال” و “همبستگی فراگیر برای آزادی و برابری در ایران” بر این باور اند که هیچ گشایش سیاسی در جمهوری اسلامی متصور نیست و رژیم حاکم بر ایران با همه جناح ها و باندهای دزد و غارتگرش باید توسط مردمان ایران سرنگون شود.

“کنگره مليتھاي ايران فدرال”

“همبستگی فراگیر براي آزادي و برابري در ايران”

20 تیر ماه 1403