کشورهای غیراسلامی “عدالت اسلامی” را بیشتر رعایت می‌کنند
یک جدول رده‌بندی کشورها که توسط یک استاد ایرانی‌تبار علم اقتصاد تهیه شده می‌گوید که ایرلند، لوکزامبورگ، دانمارک و حتی اسرائيل به لحاظ رعایت آنچه با “عدالت اسلامی” انطباق دارد از کشورهای اسلامی پیش‌تر هستند.
روزنامه آلمانی “زود دویچه” در مصاحبه با پرفسور حسین عسکری، استاد دانشگاه جورج واشنگتن، گزارشی درباره جدول رده‌بندی کشورهایی تهیه کرده که “ارزش‌های اسلامی را رعایت می‌کنند”.
در صدر جدول رده‌بندی مزبور، ایرلند، لوکزامبورگ و دانمارک واقع شده‌اند. هیچ کشوری که اکثریت جمعیت آن مسلمان باشد در میان ۲۵ کشور اول این رده‌بندی نیست. اسرائیل در مکان ۲۷ و بدین ترتیب بسیار بالاتر از عربستان سعودی است که در مکان ۹۱ قرار گرفته است. آلمان در رده ۲۶ این جدول واقع شده است.
پرفسور حسین عسکری که ایرانی است اما در انگلیس بزرگ شده، سال‌هاست در این باره تحقیق می‌کند که تا چه حد سیاست‌های اقتصادی و اجتماعی کشورهای جهان همخوان با اصول قرآن هستند.
عسکری با اتکا بر وجود یک ایده “جامعه اسلامی عادل” تحقیق می‌کند که در یک کشور درآمد ملی چگونه تقسیم می‌شود، چگون با فقر مبارزه می‌کنند، آیا به قراردادها عمل می‌شود و به قوانین احترام می‌گذارند؟ تا چه حد رشوه رد و بدل می‌شود، تا چه حد مدارس و بیمارستان‌ها از تجهیزات لازم برخوردار هستند.
موضوع بر سر عدالت است، نه نماز و روزه
پرفسور حسین عسکری معتقد است که “هسته اصلی اسلام سفر حج و اقامه پنج رکعت نماز یا روزه‌داری در ماه رمضان نیست”. به عقیده او، “این‌ها همه مهم است، اما مهم‌ترین اصل در اسلام عدالت است”.
عسکری گفته‌ای از محمد عبده، فقیه مصری که یکی از اصلاح‌گران مهم دین اسلام در قرن ۱۹ میلادی به شمار می‌آید را نقل می‌کند: «به غرب رفتم و اسلام را دیدم، اما مسلمانی ندیدم. به شرق بازگشتم و مسلمان دیدم، اما اسلام را ندیدم.»
حسین عسکری در رشته الهیات تحصیل نکرده، بلکه دارای درجه دکترا در رشته علوم اقتصادی از موسسه تکنولوژی ماساچوست است. به نوشته “زود دویچه”، کشورهای عربی‌نیز برای توانایی او در عرصه علم اقتصاد بسیار ارزش قائل هستند. عسکری در دهه ۱۹۷۰ رئیس هیئت نمایندگی عربستان سعودی در صندوق بین‌المللی پول بود. او در دهه ۱۹۹۰ میان کشورهای ایران، عربستان سعودی و کویت میانجی‌گری می‌کرد.
حسین عسکری به “زود دویچه” گفته است: «بوروکرات‌های عربستان سعودی در محافل خصوصی که درباره هسته اصلی اسلام و وضعیت زندگی مردم در کشورهای عربی حرف می‌زنیم با من موافقت نشان می‌دهند. اما اگر کسی در این کشورها چنین نظری را مطرح کند، به طور رسمی آن را خطرناک و مزخرف می
