گزارش: خانواده‌ای از سیستان و بلوچستان به پارک لاله تهران پناه آورده‌اند
«نسترن فرخه»، خبرنگار انصاف نیوز: «لالی بی‌بی»،زنی از سیستان و بلوچستان است که لباس سوزن دوزی بلوچ به تن دارد و همراه با کودک یک ما‌هه‌ی خود روی زیراندازی در پارک لاله منتظر آمدن همسرش از بیمارستان است که به گفته‌ی او به دلیل آلودگی آب در روستای محل زندگی‌شان دچار بیماری‌های متعددی شده است؛ کمی بعد دو کودکش نیز با فال‌هایی که برای فروش در دست دارند به پارک باز می‌گردند.
خبرنگار انصاف نیوز که پس از شنیدن استقرار این خانواده در پارک لاله برای تهیه‌ی گزارش به آنجا رفته بود، برای فهمیدن دلیل استقرار چند وقت یک بار این خانواده در پارک با مادر این خانواده به گفت‌وگو نشست.
به گفته‌ی یک فعال اجتماعی که معرف این خانواده به ما بود، حدود دو سالی می‌شود که آنها به دلیل اوضاع بد مالی چند وقت یک بار از روستای نوکاباد به تهران می‌آیند و پس از مدتی کار (دست‌فروشی یا فروش فال توسط بچه‌ها) در پایتخت به روستای خود بازمی‌گردند.
«شغلی در سیستان نیست تا درآمدی باشد»
رییس سازمان صنعت معدن و تجارتِ سیستان و بلوچستان در تاریخ ۳۰ اردیبهشت‌‌ماه سال جاری به ایسنا گفته بود : «۷۳ پروانه‌ی بهره برداری صنعتی در استان صادر شد. با صدور این پروانه‌های بهره‌برداری صنعتی جهت ۱۸۹۷ نفر اشتغال به صورت مستقیم ایجاد شده است» وی همچنین سهم اشتغال بخش صنعت از کل اشتغال استان را ۶ درصد عنوان کرده بود.
این در حالی است که مادر این خانواده‌ی بلوچ در باره‌ی وضعیت اقتصادی سیستان اظهار کرد که در سیستان و بلوچستان افراد با کمبود شغل روبه رو هستند و بنابراین درآمد خیلی از خانوارها تنها یارانه‌ای است که از دولت دریافت می‌کنند و آن هم به دلیل گرانیها جوابگوی نیازهای اولیه‌ی آنها هم نیست. او در ادامه در باره‌ی خانواده‌ی خود گفت: «مخصوصا خانواده‌ی من چون نوزاد داریم هزینه‌‌مان بیشتر از دیگران است، در مدتی که اینجا هستیم بچه‌هایم دستمال می‌فروشند که گاهی مامور جلوی کار بچه‌ها را می‌گیرد».
«سیستان همیشه بی آب بوده است»
این زن بلوچ در ادامه در توضیح مسایل دیگری که در سیستان با آن روبرو هستند، به مساله‌ی آب اشاره می‌کند و می‌گوید: «با اینکه آب روستای ما و بعضی مناطق دیگر شور است اما افراد بایدماهیانه پول آب بدهند». وی در باره‌ی وضعیت کنونی آب سیستان، اظهار کرد: «وضعیت آب را شما بگو چطور است؟ بی آبی است، یک منبع آب است برای دو، سه هزار خانواده تا از آن استفاده کنند که آن هم شور است و هم بسیار کم است».
لالی بی‌بی در ادامه در باره‌ی قدیمی بودن مشکل آب سیستان گفت: «کم آبی در سیستان همیشگی بوده و تازگی ندارد ولی اوایل که چاه داشتیم شرایط بهتر بود تا حالا که لوله کشی شده؛ چون برداشت آب قبلا بهتر بوده، حالا لوله کشی داریم ولی آب نداریم». او در توضیح ساخت چاه و هزینه‌های آن افزود: «هزینه‌ی ساخت چاه چهار میلیون است و چند خانوار از آن استفاده می‌کنند ولی اکثر اهالی روستا پول آن را ندارند و استفاده از چاه هزینه‌ی برق را خیلی زیاد می‌کند، مثلا هزینه‌ی برق خانه‌ی پدری من یک میلیون شده است که به دلیل نداشتن پول برق آن را قطع کرده‌اند.».
«اکثر مردم روستا به دلیل آلودگی آب و هوا بیمارند»
لالی بی‌بی در ادامه با اشاره به بیماری‌های کلیوی خود اظهار می‌کند که دکتر دلیلش را فقط آب آلوده اعلام کرده است؛ او در این باره همچنین گفت: «همه در روستا به دلیل آب آلوده بیمار شده‌اند؛ دو تا از دخترهای من در سن دوازده و ده سال سنگ کلیه گرفته‌اند و یکی‌شان در هشت سالگی عمل جراحی شده است، در سیستان اغلب مردم سنگ کلیه دارند».
این زن سیستانی به گرد و خاک سیستان هم اشاره کرد و گفت: «هوای سیستان بیشتر وقت‌ها غبار دارد و تابستان و زمستان ندارد، گرد و خاک آنقدر زیاد است که حتی وقتی در خانه بسته است هم به داخل می‌آید. به خاطر گرد و خاک بیماری‌های پوستی و تنفسی هم می‌گیریم و چون در روستا حمام مناسبی هم نداریم بیماری پوستی شدت می‌گیرد. دفعه‌ی قبل برای مشکل ریوی من به تهران آمده بودیم تا من درمان شوم و حالا بهتر هستم.»
«روستای نوکاباد گنبد بی‌امکانات است»
لالی بی‌بی در انتها گفت: «در روستای ما همه از نداری زار می‌زنند، بچه‌هایم به دلیل نبود پول کافی به مدرسه نمی‌روند و فقط یکی از پسرهایم درس می‌خواند. در روستا برای چند هزار نفر حتی درمانگاه هم نداریم و فقط ساختمانش در روستا وجود دارد چون به خاطر نبود آب و برق دکترها و کارکنان آنجا را ترک کرده‌اند». در آخر از فرزندان لالی بی‌بی می‌پرسم که بیش از همه چه می‌خواهند، همه‌شان آرزویی یکسان داشتند: «آرزو داریم در سیستان و بلوچستان آب داشته باشیم و گرما کمتر شود».
