۸ مارس روز جهانی مبارزات و همبستگی زنان خجسته باد/کنگره ملیتهای ایران فدرال، همبستگی فراگیر برای آزادی و برابری در ایران

بیش از یک قرن است  که ۸ مارس به  نماد مبارزات و همبستگی  زنان در سرتاسر جهان تبدیل گشته است. در  سال ۱۹۷۷ ، سازمان ملل، تحت تاثیر جنبش های فمینیستی دهه هفتاد،   ۸ مارس را  به عنوان روز جهانی زنان برسمیت شناخت. فعالیتها و مبارزات زنان برای دستیابی به حقوق خود اما هر روزه  جریان دارد.

۸مارس امسال در شرایطی فرا می رسد که  یک سال و نیم از طلوع جنبش انقلابی «زن، زندگی، آزادی» با پیشاهنگی زنان، می گذرد. جنبشی که مبارزات حق طلبانه  زنان در ایران  را وارد عرصه تازه ای از نبرد با حکومت اسلامی بنیادگرا، زن ستیز و ضد بشری، کرده است. حکومتی که از همان روزهای نخستینِ دست اندازی به قدرت، پایه های موجودیت شومش را بر تبعیض و نابرابری ، آپارتاید جنسیتی و خشونت ساختاری و سیستماتیک بر زنان، بنیان نهاد.

برخلاف ادعاهای سلطنت طلبان، روحانیون شیعه در  دوران پهلوی نه تنها هیچگاه از قدرت سیاسی کاملا به دور نبودند، بلکه از پشتیبانی مالی دولت نیز برخوردار بودند و  رژیم با ساختن هر چه بیشتر مساجد، عملا این امکان را برای آنان فراهم می کرد که با ترویج و تبلیغ عقاید واپسگرایانه، حقوق زنان را مورد تهاجم قرار دهند. این نیروی ارتجاعی  در بهمن ۱۳۵۷ با  تسخیر کامل قدرت، موقعیت آنرا پیدا کرد که  با تمامی قوا در جهت اسلامی کردن جامعه در تمامی عرصه ها،  حرکت کند.

به همین دلیل برای تحقق این مدل از جامعه که از ایدئولوژی بنیادگرایی اسلامی نشات می گرفت، به انقیاد کشیدن زنان یعنی نیمی از جامعه، اولین مرحله از این پروژه شوم و ضد بشری بود. در این راستا حکومت اسلامی ایران نه تنها با استناد به “شریعت”، قوانین بسیاری را در بی حقوقی زنان در عرصه های سیاسی، اجتماعی، خانواده و جرم انگاری کنترل زنان بر بدن خود و …، به تصویب رساند  بلکه تمامی امکانات قضایی، امنیتی  و سرکوب  از جمله گشت ارشاد را برای اجرایی کردن این قوانین زن ستیز بکار گرفت.

زنان ایران اما طی ۴۵ سال  گذشته هیچگاه از فعالیت و مبارزه برای دستیابی به حقوق خود و به چالش کشیدن حکومت در عرصه های گوناگون  دست نکشیده اند. از تظاهرات تاریخی اسفند ۱۳۵۷  گرفته تا طلوع جنبش انقلابی «زن، زندگی، آزادی» ، زنان در ایران نشان داده اند که جنبش آزادی خواهانه و برابری طلبانه آنان، هرچند با افت و خیز، همواره  در تار و پود جامعه جریان داشته است.

تعداد قابل توجه و روز افزون زنان زندانی سیاسی که در دفاع از حقوق زنان، کارگران و زحمتکشان، ملیتهای ایران، حفظ محیط زیست و… در زندانهای سرتاسر ایران به بند کشیده شده اند، خود نشان از نقش وحضور پررنگ و فعال جنبش زنان در مبارزه با حکومت اسلامی دارد. این زنان دلیر در اسارت نیز، از فراز دیوارهای بلند زندانها همچنان شجاعانه به مبارزات خود برای آزادی ، برابری و دمکراسی ادامه می دهند. آنان با تحصن، اعتصاب غذا و ارسال پیام به مناسبتهای گوناگون، نقش تاثیر گذاری را در مبارزه با  رژیم سرکوبگر ایفا می کنند.

جنبش انقلابی «زن، زندگی، آزادی»، بطور برجسته و قطعی  نشان داد که امید به اصلاحات بخصوص در عرصه حقوق زنان، در چارچوب نظام حاکم، باوری که در سالهای قبل از خیزشهای  دی ۹۶ و آبان ۹۸  نزد بخشی  از زنان همچون بخشی از اقشار جامعه وجود داشت، توهم و سرابی بیش نیست. این جنبش با وجود افت مقطعی آن، روند بازگشت ناپذیری را در جامعه جاری ساخته است. تحریم گسترده نمایش انتخاباتی ۱۱ اسفند  دگر باره بخوبی  آشکار ساخت  که  اکثریت مردمان ایران نه تنها از حکومت اسلامی عبور کرده اند بلکه پیگیرانه در تداوم این روند بازگشت ناپذیر تا سرنگونی رژیم حرکت می کنند.  روندی که در آن، به باور ما،  شرط “لازم” و نه “کافی”  آزادی  و رهایی زنان در ایران سرنگونی حکومت اسلامی و استقرار یک جمهوری دمکراتیک، سکولار و فدرال است. ما بر این باوریم که جنبش زنان در این مسیر بایستی مبارزات خود را  در پیوند تنگاتنگ با سایر جنبش های اجتماعی(ملیتها، کارگران، زحمتکشان، دانشجویان، بازنشستگان و نویسندگان، …) به پیش برد.

ما  همچنین بر این باوریم که حتی در یک جمهوری دمکراتیک، سکولار و فدرال، دستیابی زنان  به برابری واقعی در تمامی عرصه های سیاسی، اجتماعی، اقتصادی، حقوقی و.. راهیست طولانی و بدون تردید نیازمند فعالیت و مبارزه زنان در تشکلهای مستقل آنان خواهد بود.

فرا رسیدن ۸ مارس، بر زنان ایران و سراسر جهان و تمامی کسانی که در راه رهایی زنان و دستیابی آنان به حقوق انسانیشان مبارزه می کند، خجسته باد.

کنگره ملیتهای ایران فدرال

همبستگی فراگیر برای آزادی و برابری در ایران

(ائتلاف سياسی متشکل از چهارده حزب، سازمان و جريان سياسی)

دوشنبه ۱۴ اسفند ۱۴۰۲/  ۴ مارس۲۰۲۴