افزایش نگرانی ها از سرنوشت محمد صابر ملک رئیسی؛ زندانی سیاسی اعتصابی که مضروب شده است

خبرگزاری هرانا – محمد صابر ملک رئیسی زندانی سیاسی که پس از اعتراض به محدودیت ها و ممنوعیت های اعمال شده نسبت به وضعیتش با دست و پای بسته به شدت توسط مسولین زندان مضروب و سپس به قرنطینه این زندان منتقل شده بود در حال حاضر در پنجمین روز از اعتصاب غذا بسر می برد. خانواده این زندانی نسبت به امنیت جانی او نگران هستند و خواستار پایان تبعید این زندانی که اساسا در حکم دادگاه صادره هم دیده نمیشود شده اند.

به گزارش خبرگزاری هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، محمد صابر ملک رئیسی که پیشتر به دلیل اعتراض به محدودیت های اعمال شده توسط مسئولین زندان مورد ضرب و شتم ماموران قرار گرفته و به قرنتطینه منتقل شده بود، در پنجمین روز اعتصاب غذای خود به سر می برد.

یک منبع نزدیک به محمد صابر در توصیف وضعیت او به گزارشگر هرانا گفت: “وی ابتدا توسط مامورین با دست و پای بسته و سپس در قرنطینه به دستور رئیس زندان توسط بعضی زندانیان مورد ضرب و شتم قرار گرفته است.”

این منبع افزود “شدت ضربات به قدری بود تا چشمان صابر بخصوص چشم چپ او از شدت ضربه سیاه شده است و دیدن را برایش دشوار کرده، کبودی در صورتش عیان شده، به همین دلیل هم پس از انتقال به قرنطینه اعتصاب غذا کرده و شرایط جسمی اش مناسب نیست.”

این منبع تاکید کرد:”افرادی از حفاظت کل زندان های استان در حین بازدید از زندان از صابر تقاضا کردند به اعتصاب غذایش پایان دهد ولی صابر بدلیل ضرب و شتم شدنش توسط مسئولین گفت اعتصابم را نمیشکنم مگر ضاربان مورد برخورد حقوقی قرار بگیرند و تضمین امنیت جانی به او داده شود.”

به گفته منبع آگاه از وضعیت محمدصابر “رئیس زندان او را تهدید کرده که دوره حبس او به صورت طبیعی به پایان نخواهد رسید و مانند افرادی چون علی نارویی (درگذشته در زندان) از این محل زنده بیرون نخواهد رفت.”

خانواده محمد صابر از زمان انتقال وی به قرنطینه از وضعیت فرزندشان اطلاعی ندارند.

خانواده ملک رئیسی پس از این واقعه به دفتر اطلاعات زاهدان مراجعه کردند ولی پرسنل اطلاعات از وضعیت محمد صابر اظهار بی اطلاعی کردند و همزمان خانواده را به بزرگ کردن موضوع “یک ضرب و شتم ساده” متهم کردند. به گفته آنان مسئله مضروب شدن صابر “اتفاق مهمی نیست”.

یک منبع نزدیک به خانواده محمد صابر به گزارشگر هرانا توضیح داد “خانواده وی با زندان اردبیل هم مکاتبه داشتند ولی زندان هم در خصوص وضعیت محمد صابر پاسخی نمی دهد.”، این منبع افزود “خانواده اش پیشتر با اداره اطلاعات زاهدان هم تماس گرفتند ولی پرسنل اطلاعات هم اظهار بی اطلاعی کرده اند.”

این منبع در ادامه تاکید کرد ” خانواده محمد صابر به شدت نگران امنیت جانی او هستند، آنها حتی تقاضای آزادی هم نمی کنند بلکه میخواهند صابر که اساسا در رای محکومیت به تبعید محکوم نشده از اردبیل به زندان چابهار که محل زندگی اش است برگردانده شود.”

محمد صابر ملک رئیسی هزاران کیلومتر دورتر از خانواده خود در زندان اردبیل حیس در تبعید خود را سپری می کند و به دلیل دوری مسافت اساسا ملاقات با خانواده نداشته و تنها راه ارتباطی او تماس تلفنی محسوب می شود، مسئولین زندان با محروم کردن این زندانی از حق تماس تلفنی منظم و ملاقات با خانواده اش این موارد را وسیله ای برای اعمال فشار بر او قرار داده اند.

پیشتر زندانیانی چون ماهرکعبی،علی پژگل،نوراحمد حسن زهی نیز طی نامه ای سرگشاده ای در دفاع از وضعیت محمد صابر  از کمیساریای حقوق بشر آقای زید و گزارشگر ویژه حقوق بشر خانم اسما جهانگیری خواستند تا از دولت ایران بخواهند به سرکوب اقلیت های ملی و مذهبی در ایران خاتمه بخشد.

محمدصابر ملک رئیسی در سن ۱۷ سالگی بازداشت شد و آنطور که خود در نامه هایش گفته به خاطر فعالیت های یکی از برادرانش و در حالی که دستگاه امنیتی دسترسی به برادرش نداشت به عنوان “گروگان “دستگیر شده است. وی از دو سال تحمل سلول انفرادی و شکنجه های طاقت فرسایی در نامه هایش سخن گفته است.

آقای ملک رئیسی در زمان محاکمه اقاریر خود را تحت شکنجه و فشار دانسته بود با اینحال با حکم سنگین ۱۵ سال حبس در تبعید روبه رو شده بود. وی در خلال سپری کردن ۸ سال از این حبس همچنان از نقض بی شمار و مستمر حقوق انسانی اش می گوید.

این زندانی سیاسی، که در نوجوانی بازداشت شده، در هشتمین سال حبس در تبعید خود در زندان اردبیل، نامه ای سرگشاده به حسن روحانی رئیس جمهور نوشت. آقای رئیسی در این نامه با تاکید بر اینکه روز هشتم دی ماه به مدت ۱۴ ساعت در هوای سرد اردبیل با دستبند و پابند در حیاط این زندان به میله بسته شده است، از وضعیت بحرانی خود ضمن تحمل حبس در تبعید شکایت و از اعتصاب غذای اعتراضی خود خبر داده بود.

شایان ذکر است، محمد صابر ملک رئیسی سال گذشته بعد از یک اعتصاب غذای ۲۰ روزه، در دو رنجنامه خطاب به خانم اسما جهانگیر با عنواین «از تخت شکنجه ای به نام “معجزه” تا تهدید به اعدام» و «شبها تا صبح بازجویی همراه با شکنجه میشدم» از شرح مظالم بر خود رفته گفته بود و از این کارشناس سازمان ملل خواستار رسیدگی به وضعیت خود و سایر زندانیان عقیدتی در ایران شده بود.