گفتوگوی با یکی از کودکان بلوچ چابهاری که با پدیده آکروباتیک و ژیمناستیک این روزهای در فضای مجازی تحسین آفریدند+فیلم اختصاصی
گروه استانها ــ ساسان پرکان که با کلیپ حرکات منحصربهفرد ورزشیاش در فضای مجازی مطرح شده و چشم المپیکیها را گرفته از فقر و نداری میگوید که مانع موفقیتش شده است.
جهت مشاهده کردن ویدیو کلیپ های این کودکان آدرس های ذکر شده ذیل را کلیک کنید.
ae8f1fe5-4d5c-468b-9187-97b6673c7107
bf61eb32-9778-4dee-a151-6f2d6d19d855
c3b53632-f09b-4dff-adc7-179908a94500
به گزارش خبرگزاری تسنیم از چابهار، حرکات ورزشی ساسان پرکان این روزها در فضای مجازی مطرح شده، کلیپش از حرکات منحصر به فرد ورزشی که انجام میدهد چشم المپیکیها را گرفته و سید رضا صالحی امیری، رئیس کمیته ملی المپیک او را فراخوانده است.
۱۶ ساله است، اهل چابهار، منطقه حاشیهنشین عثمانآباد؛ میگوید از کودکی پدرش بهخاطر تصادف فلج شده و ساسان مجبور شده از همان کودکی برای درآوردن خرج خانواده کار کند؛ ۴ برادر و سه خواهر دارد، خرج خانواده را ساسان با کار کردن در دکههای منطقه آزاد چابهار میدهد.
درباره ورودش به ژیمناستیک به تسنیم چنین میگوید: از ۶ سالگی با عمویم به ساحل چابهار میرفتیم و حرکات ژیمناستیک کار میکردیم؛ عمویم در ژیمناستیک عالی بود و به من هم یاد داد، منهم علاقهمند شدم و ادامه دادم.
می افزاید: سالهاست که کار میکنم؛ کلیپ اخیر را مربی پرورشیام آقای مسعود بلیدهای، چهارشنبه هفته گذشته، ۱۰ بهمنماه از من در مدرسهام، مدرسه متوسطه اول شهید صدوقی، گرفت و نشر داد؛ موجب شد افراد زیادی ببینند و از روزنامهها و خبرگزاریهای مختلفی با من تماس گرفتند.
تاکنون کسی از مدیران ورزشی به من و خانوادهام مراجعه نکردهاند/ با ۲۰۰هزار تومان خرج خانواده را میدهم
ساسان میگوید: با وجود آنکه شنیدم از کمیته ملی المپیک مرا خواستند اما تاکنون کسی از مدیران و مسئولان ورزشی به من مراجعه نکرده است؛ فقط خبرنگاران بودند که با من تماس گرفتند و امروز بعدازظهر هم برای شرکت در یک برنامه زنده از شبکه یک و سه صداوسیما عازم تهران هستم.
او درباره وضع خانوادهاش نیز میگوید: ۴ برادر و ۳ خواهر دارم، دو نفرشان ازدواج کردند، خرج بقیه را من می دهم، با کار کردن در دکهها و مغازههای منطقه آزاد چابهار؛ ۲۰۰ تا ۳۰۰ هزار تومان ماهانه به من حقوق میدهند و با همان خرج خانواده را می دهم.
ساسان میگوید: دوست دارم در تیم ملی باشم، امیدوارم بتوانم با شرکت در تیم هم خرج خانواده را بدهم و هم خودم به موفقیت برسم؛ درحال حاضر تنها امید درآمد خانوادهام من هستم، درصورتی که نباشم، خانوادهام درآمدی ندارند.