استراتژی بندر چابهار و پیمان ایران-چین تأثیر پیمان بر مردم بلوچ/ اکبر شهنویی

پیمان ۲۵ ساله ایران و چین

توافق‌نامه همکاری استراتژیک ۲۵ ساله بین ایران و چین که در مارس ۲۰۲۱ به امضا رسید، شامل سرمایه‌گذاری ۴۰۰ میلیارد دلاری در اقتصاد ایران است. این توافق شامل بخش‌های مختلفی از جمله انرژی، زیرساخت‌ها و همکاری‌های نظامی می‌شود که به‌طور استراتژیک حضور چین در خاورمیانه را تقویت می‌کند. اگرچه چین به‌طور مستقیم در پروژه بندر چابهار درگیر نشده است، اما نفوذ فزاینده آن در ایران می‌تواند بر دینامیک‌های بندر چابهار تأثیر بگذارد و احتمالاً رقابتی بین منافع چینی و هندی در این منطقه ایجاد کند.

اهمیت استراتژیک بندر چابهار

بندر چابهار که در استان سیستان و بلوچستان در جنوب شرقی ایران واقع شده است، به دلیل موقعیت استراتژیک آن در اقیانوس هند و دسترسی مستقیم به آب‌های بین‌المللی، یک تأسیسات دریایی حیاتی به‌شمار می‌رود. این بندر به‌عنوان تنها بندر عمیق ایران نقش مهمی در تسهیل مسیرهای تجاری که از پاکستان عبور نمی‌کنند، دارد و به هند امکان دسترسی استراتژیک به بازارهای افغانستان و آسیای مرکزی را می‌دهد.

برای هند، چابهار حیاتی است، زیرا یک مسیر ترانزیت مستقیم به افغانستان را ارائه می‌دهد که از پاکستان عبور نمی‌کند. این بندر بخشی از استراتژی ژئوپلیتیکی گسترده‌تر هند برای مقابله با نفوذ چین در منطقه است، به‌ویژه با توجه به سرمایه‌گذاری قابل توجه چین در بندر گوادر پاکستان که تنها حدود ۱۷۰ کیلومتر با چابهار فاصله دارد.

پیامدها برای جمعیت بلوچ

توسعه و افزایش اهمیت ژئوپلیتیکی بندر چابهار پیامدهای متعددی برای مردم محلی بلوچ به همراه دارد:

حاشیه‌نشینی اقتصادی: باوجود توسعه بندر، مردم بلوچ به‌طور تاریخی با حاشیه‌نشینی اقتصادی روبه‌رو بوده‌اند. پروژه‌های بزرگ زیرساختی اغلب به نفع جمعیت محلی تمام نمی‌شود و آن‌ها همچنان از فقر و عدم توسعه رنج می‌برند.

آوارگی و تأثیر فرهنگی: پروژه‌های توسعه در مقیاس بزرگ می‌تواند به آوارگی جوامع محلی منجر شود. خطر آن وجود دارد که شیوه زندگی سنتی مردم بلوچ مختل شود و میراث فرهنگی و ساختار اجتماعی آن‌ها تحت تأثیر قرار گیرد.

نگرانی‌های امنیتی: افزایش علاقه ژئوپلیتیکی به بندر چابهار می‌تواند منجر به افزایش تدابیر امنیتی در منطقه شود که احتمالاً روابط پرتنش موجود بین جمعیت بلوچ و دولت ایران را تشدید می‌کند. این ممکن است به سرکوب و نظارت بیشتر بر مردم بلوچ منجر شود.

مسائل زیست‌محیطی: توسعه بندر و زیرساخت‌های مرتبط می‌تواند به تخریب محیط‌زیست منجر شود و بر شیلات محلی و کشاورزی که برای معیشت بسیاری از خانواده‌های بلوچ حیاتی است، تأثیر بگذارد.

https://akbarbalochvoice.com/experience-view/praesent-justo-dolor-3/index.html