دادگاههای ناعادلانە ایران، بازداشت های خودسرانه روزنامەنگاران و سلب آزادی مطبوعات/ یاسر برج دهقان

اعلامیه جهانی حقوق بشر بر این امر تاکید می‌کند که هر کسی از نظر قانونی حق ابراز عقیده و نظر شخصی خودش را دارد، این قانون مشتمل بر حق ابراز عقیده بدون هیچ گونه مداخله از جانب دولت‌ها یا ذی نفعان می‌باشد .

مطابق اصل ۱۹ اعلامیه جهانی حقوق بشر «هر کس حق آزادی عقیده و بیان دارد و حق مزبور شامل آن است که از داشتن عقاید خود بیم و اضطرابی نداشته باشد و در کسب اطلاعات و افکار و در اخذ و انتشار آن، به تمام وسایل ممکن و بدون ملاحظات مرزی، آزاد باشد.»

در کشورهای توسعه یافته آزادی مطبوعات و رسانه‌ها بر این امر تاکید می‌کند که تمام مردم حق ابراز نظر، گفتن و نوشتن در رسانه‌ها را دارا می‌باشند، اصلی کە در کشورهای با حاکمیت دیکتاتوری از جمله ایران، زیر پا گذاشتە میشود.

بازداشت روزنامه‌نگاران در ایران تحت عناوینی هم چون تبلیغ علیه نظام، اقدام علیه امنیت ملی، نشر اکاذیب، توهین، همکاری با دولت متخاصم و بعضا جاسوسی … صورت می‌گیرد.

هر چند قانون اساسی در اصل ۲۴ خود عنوان می‌کند که «نشریات و مطبوعات در بیان مطالب آزاد هستند و هیچ کس را نمی‌توان به صرف داشتن عقیده‌ای مورد مواخده قرار داد»،‌ اما این اصل قانون اساسی در عمل به کرات نقض شده است و روزنامه‌نگاران زیادی تنها به خاطر عمل به این اصل قانون اساسی، با عواقبی همچون بازداشت، یا سایر محرومیت‌ها و فعالیت رسانه‌ای مواجه می شوند.

حکومت ایران همچنان مجازات‌های غیر انسانی و قرون وسطایی مانند، اعدام و شلاق زدن را در قبال روزنامەنگاران در بند اجرا می‌کند.

سخی ریگی، یکی از قربانیان دادگاههای ناعادلانەی ایران،

سخی ریگی در تاریخ ٢٨ خرداد ١٣٨٨ در زاهدان در سن ۳۱ سالگی بازداشت و با اتهاماتی چون نشر اکاذیب و اقدام علیه امنیت ملی در دادگاهی ناعادلانه که جزئیات آن هیچ‌گاه رسانه‌ای نشد، به ۲۰ سال زندان بعنوان یکی از سنگین‌ترین احکام صادر شده علیه یک وبلاگ‌نویس در ایران، محکوم شد.

سخی ریگی در وبلاگی در قالب نوشتن اخبار و مقاله پیگیر مسائل بلوچستان بود و در زمینه اطلاع رسانی از وضعیت زندانیان بلوچ فعالیت می‌کرد.

این وبلاگ نویس بلوچ، اواخر ماه گذشته میلادی پس از ۹ سال زندان، بدون حتی یک روز مرخصی برای اولین بار از زندان نامه‌ای پیرامون وضعیت خود منتشر کرد.

در بخشی از نامەاش چنین مینویسد، قبل از دستگیری چنان پی ارتباط با هر جناح و تشکل و گرایش سیاسی بودم که هیچ‌وقت فکر نمی‌کردم این‌ قدر فعال سیاسی به حساب بیایم که یک روز حتی برای دادن تعهد مرا احضار کنند!

پیشتر نیز، یعقوب مهرنهاد، روزنامه‌نگار و فعال مدنی بلوچ، مردادماه سال ۱۳۸۷ همراه با فرد دیگری در زاهدان اعدام شد.

یعقوب مهرنهاد در اردیبهشت ۱۳۸۶ توسط وزارت اطلاعات دستگیر و پس از مدتی بازداشت و در محاکمه‌ای ناعادلانه با اتهاماتی چون نشر اکاذیب و «محاربه و فساد فی‌الارض» در ۱۴مرداد ۱۳۸۷ بطور غیر منتظره‌ای در محوطه زندان زاهدان اعدام شد.

حکومت اسلامی ایران سالانه ده‌ها روزنامه‌نگار و وبلاگ نویس را با اتهام‌هایی چون «اقدام علیه امنیت ملی» یا «فساد اخلاقی»، بازداشت و زندانی می‌کند. به طوری کە، بر اساس تخقیقات گزارشگران بدون مرز، ایران در سال گذشته نیز همچنان یکی از ۵ زندان بزرگ جهان برای فعالان رسانه‌ای بود و علی خامنه‌ای رهبر رژیم جمهوری اسلامی ایران را در فهرست دشمنان آزادی رسانه‌ها قرار دارد.

یاسر برج دهقان

هشتم آوریل ۲۰۱۸