ناگفته های نصیرآیاد؛ نامه سرگشاده مادر و همسر امین ریسی به احمد شهید

لذا از کلیه ی افرادی که می توانند صدای مظلومیت ما را به مجامع بین المللی برسانند تقاضا می شود در این راستا نهایت تلاش خود را بکنند
خبرگزاری هرانا – امین ریسی همراه با سی تن از مردان ساکن روستای نصیرآباد شهر سرباز پس از رخداد ترور یک بسیجی ساکن این منطقه در سحرگاه ۱۴ دیماه بازداشت شد و علیرغم اینکه قاضی تحقیق حکم به آزادی وی داده است همچنان در بازداشت نیروهای امنیتی بسر می برد. مسئولان مربوطه تاکنون ضد و نقیض گویی‌های زیادی درباره این بازداشت‌های جمعی داشته‌اند، خانواده این بازداشت شدگان نیز بر بیگناهی فرزندان خود و قربانی بودن آنان تاکید می‌کنند، مادر این شهروند بلوچ با نگارش نامه‌ای که نسخه‌ای از آن در اختیار هرانا قرار گرفته با تاکید بر بیگناهی فرزند خود از سازمانهای حقوق بشری و گزارشگر ویژه حقوق بشر سازمان ملل متحد برای رهایی فرزند خود استمداد می‌طلبد. متن کامل این نامه عیناً در پی می‌آید:

به تمام مجامع بین المللی و کارکنان سازمان های حقوق بشری، به ویژه آقای بان کی مون و آقای احمد شهید

در تاریخ ۱۴ دیماه شبانه ماموران وزارت اطلاعات به خانه ی ما هجوم آورده و در جلوی چشمان بهت زده ی کودکان و زنان بی دفاع به تفتیش و زیر و رو کردن خانه هایمان پرداختتد و حتی درون یخچال ها و فریزرها را گشتند و سرانجام بعد از یک ساعت گشتن و دست نیافتن به چیزی، مردان خانه را با خود بردند.
امین ریسی و پدرش به وزارت اطلاعات شهرستان راسک برده شدند که پدرش روز بعد آزاد شد ولی امین ریسی تا به امروز هیچ خبری از او نداریم.
وقتی همه ی شواهد مبنی بر اثبات بی گناهی او را به دادگاه عرضه کردیم قاضی پرونده حکم آزادی اش را صادر کرد اما ماموران اطلاعاتی هیچ توجهی به این حکم نکردند و بعد از آن به زاهدان منتقل شدند و دیگر نه تماسی با ما داشتند و نه اجازه ی ملاقاتی به ما داده شد.
سردار رحیمی بعد از مصاحبه ی تلویزیونی آنها را گروهکی تروریستی معرفی کرد که برایمان بسیار عجیب بود چرا که در روز حادثه ی رییس آباد او در تعمیرگاهش مشغول کار بود و همه بر این مسئله گواه اند و اگر مرتکب جنایتی میشد هیچگاه در خانه اش با خیال راحت نمی خوابید و حداقل کوچکترین چیزی از خانه اش پیدا می شد. خود آنها نیز می دانند که این افراد کسانی نیستند که اقدامات تروریستی انجام داده اند ولی بخاطر آرام کردن اذهان عمومی و مانور قدرت خود و اینکه ما چگونه در یک چشم برهم زدن این گروهک را از هم پاشیدیم، این سناریو را همچنان ادامه میدهند تا این جوانان مظلوم مجبور به اعترافات اجباری و دیکته شده شوند.
لذا از کلیه ی افرادی که می توانند صدای مظلومیت ما را به مجامع بین المللی برسانند تقاضا می شود در این راستا نهایت تلاش خود را بکنند